Човекот, познат како италијанскиот Робинзон Крусо, кој живееше сам на остров повеќе од 30 години, се врати во цивилизација и започна нов живот на 81 -годишна возраст.
Мауро Моранди живеел сам на сардинискиот остров Будели речиси 33 години. Друштво му правеле мачки и диви птици.
Сепак, неговиот живот како пустиник мораше да заврши откако властите објавија дека го претвораат островот во опсерваторија за заштита на животната средина и му рекоа дека мора да замине.
Моранди се пресели на блискиот остров Ла Мадалена во мај и ја искористи својата професорска пензија за да купи нова куќа. Сега тој се навикнува на фактот дека веќе не е сам.
Живеев сам долго време и многу години откако пристигнав во Будели не разговарав со никого. Вистина е дека повеќе не можам да уживам во осаменоста на островот, но мојот живот сега започна во нова насока – изјави Моранди за Си -Ен -Ен.
Неговиот живот сега, вели тој, се фокусира на комуникација со другите луѓе и блискост со другите.
Моранди завршил на островот во 1989 година, откако се обидел да отплови од Италија до Полинезија. Наместо тоа, тој се заљубил во мирниот остров и одлучил да основа дом таму.
– Јас сум жив доказ дека е можен нов живот. Секогаш можете да започнете од почеток, дури и ако имате над 80 години. Има и други работи што можете да ги доживеете, сосема поинаков свет – рече Моранди.
Италијанецот Робинзон Крусо рече дека е „среќен и дека повторно го открил задоволството да живее добар живот и да ужива во секојдневната удобност“.
Неговиот нов дом изгледа сосема поинаку од стариот – има комплетно опремена кујна, голем кревет и бања, но и тераса со поглед на море.
Сега тој исто така користи социјални мрежи каде што исто така комуницира со светот, разменува ставови и фотографии. Почна да пишува и мемоари.
Моранди вели дека му недостига тишината на островот. Тој не е навикнат на бучавата од автомобили, камиони и мотоцикли, но „ја сака својата нова средина што го опушта“.
Друга предност при враќањето во цивилизацијата е повторно осветлување на стариот пламен. Моранди сега ја дели својата нова резиденција со поранешна сакана од младоста.
И има храна. Повторно ужива во вкусни јадења што не ги вкусил со децении, а по вечерата ужива во вино и ликери со пријателите. Сепак, Моранди не јаде сладолед, пица или шунка. Ужива во риба.
– Се уште водам едноставен живот, наутро одам да купам свежа риба. Конечно, по толку години апстиненција, можам повторно да уживам во риба. Немав брод на островот и не можев да ловам а пристапот до храна беше ограничен – рече тој.
Секогаш морал да чека луѓето да му донесат намирници од копното, а кога не можеле да дојдат, тој морал да се справи со она што го имало.
Тој признава дека животот на островот станал тежок, особено минатата зима, која донесе температури пониски од вообичаеното.
Тој исто така опиша како му изгледа еден ден сега.
– наутро појадувам на тераса и пијам кафе. Потоа пушам цигара и одам на прошетка покрај пристаништето или во селото каде што среќавам луѓе и купувам намирници. Често луѓето ми нудат превоз за да не морам да носам тешки торби – рече Моранди.
Ла Мадалена сега е неговиот нов свет, кој планира да го открие. Така, секој ден, додека шета низ градот, тој слика мирни, заборавени места, можеби се уште барајќи ја таа загубена тишина.
